Mei 2023, een donderdagmiddag. Telefoon. Hé, het is Hans. We spraken elkaar vaak, bellen deden we zelden. “Ja, ik ben even een rondje aan het doen”, verklaarde Hans. “Want ik heb slecht nieuws.” En hij vertelde over de diagnose die de arts had vastgesteld over de klachten die hij al een tijdje had: ALS en dan ook nog een vorm die weinig ruimte liet voor plannen voor de lange termijn. “Er is niks geheim aan, maar dan ben je in elk geval op de hoogte. Als we elkaar morgen nog zien bij ‘t Witte Peerd hoeven we het hier niet over te hebben.” De volgende dag bij het 16:15 biertje hadden we het er inderdaad niet over. Zoals we het er ook in de weken, maanden daarna vrijwel nooit over hadden. Het onderwerp stond geparkeerd om de hoek, zeg maar. Heel soms kwam het even langs. Als Hans er zelf wat over kwijt wilde. Vaak toch ook weer met een knipoog. Zoals toen hij voor extra stevigheid andere schoenen kreeg aangemeten. “Ik moet er nog wel even aan wennen hoor”, zei Hans. “Het zijn bepaald geen modieuze stappers.” En soms was er een joviale, nietsvermoedende vraag van iemand: Hé, Hans lang niet gezien, alles kits? Niet dus.
Pinksterzondag 2008, Hameln. Wekker op 05.45 uur. Even later opgepikt door Peter. Door naar Hans en zijn broer Henk en op naar het juniorentoernooi in Hameln, Duitsland. De zon scheen uitbundig en zou die dag van geen wijken weten. Koelboxen gevuld. In die van Hans zijn specialiteit: de broodjes met gebakken eieren, afgewerkt met het geheim van de kok: kruiden van Aromat. Rond half tien waren we er. Nog geen uur later ging er een tentje naast het veld open. Kennelijk was het tijd om te Frühschoppen. Mit Krombacher und Currywurst. We keken naar de klok, zagen het even aan, maar al snel leek ons deze combinatie ook geen slecht idee. Na de wedstrijden van USV wandelden we naar het centrum. Volgens ons was de kerkklok op het plein van slag. Hoezo pas 15.00 uur? Wij hadden het idee dat we er al een hele dag op hadden zitten. Het was er druk en gezellig. We werden uitgenodigd met de voetballers mee te eten in een grote sporthal. Een bord vol witte pasta, een schep ketchup en iets wat leek op een kipschnitzel. Het smaakte als een sterrenmaaltijd. Henk was de Bob op de terugweg en maakte tegelijkertijd zijn faam als voormalig DJ waar. De ene na de andere rock-klassieker galmde door de auto. Nog harder galmden we mee. Bij Hans aan het Hulsterpad was er tegen middernacht koffie en nog een afzakkertje. Zo’n dag die van begin tot eind helemaal klopte. Dankzij goede zin, goed gezelschap en non-stop slap geouwehoer over van alles en niks. We hadden het er later nog vaak over. Een onbetaalbare dag. Zo’n dag was het.
Juni 2024: Team Wink was al een flinke tijd in training voor de Tour du ALS: de beklimming van de Mont Ventoux. De steun voor de lopers en fietsers van het team was overweldigend en hartverwarmend. Het ene na het andere plaatselijke evenement stond in het teken van de strijd tegen ALS. Opbrengsten van plaatselijke pubquizen, barcompetities, klootschiettoernooien, veilingen en nog veel meer gingen naar het goede doel. Kleine giften, grote giften, Team Wink werd er af en toe beduusd van. Veel vrienden waren afgereisd voor de support tijdens de beklimming van de steile puist in Zuid-Frankrijk. Het werd een groot succes. Team Wink stond pal, met Hans als trotse kopman.
Oktober 2023. Bij USV was weleens eerder iemand verrast met een Koninklijke onderscheiding, maar nog nooit op zondag direct na een afloop van een competitiewedstrijd. Hoe dan? Want de grap is natuurlijk om de ceremonie geheim te houden voor de persoon in kwestie. Hoe krijg je op klaarlichte dag alle genodigden ongezien naar binnen? Met meneer zelf rokend op het balkon en riant uitzicht alle kanten op? Maar aan alles was gedacht door de organisatie. De gasten werden via een achterdeur het Henk Wink Court binnengeloodst. Het podium? Nee, dat was speciaal voor huiszanger Nick Brinkhuis. En de aanwezigheid van burgemeester Erica van Lente dan? Oh, die maakte wel vaker een rondje langs verenigingen en vandaag was USV toevallig aan de beurt. Het tactische plan werkte. Hans had zijn peukje op en stond nietsvermoedend in de deuropening te luisteren naar het praatje van de Dalfser burgemeester. Ze benadrukte het grote belang van vrijwilligers bij verenigingen om vervolgens Hans in het verhaal te betrekken. Langzaam begon het kwartje te vallen. Ineens zag hij wel erg veel familie, vrienden en zelfs (oud-)collega’s. Hans kreeg een eervolle Koninklijke onderscheiding opgespeld, gevolgd door een langdurige en emotievolle ovatie van alle aanwezigen in het afgeladen clubgebouw. Hans de volgende dag in de krant: “En ik wist van niets. Terwijl in Nieuwleusen vrijwel altijd alles uitlekt. Ik denk dat het een primeur is voor ons dorp dat dit geheim is gebleven.’’
Hans was 10 jaar toen hij lid werd van USV en doorliep alle jeugdelftallen tot en met het eerste elftal. Hij kwam in de hoofdmacht tot 63 wedstrijden en 1 doelpunt. Hans kon goed voetballen. Was op zijn best als centrumverdediger. Niet heel snel, maar beschikte over veel inzicht en een mooie trap. Door blessures stond hij helaas vaak aan de kant. De tijd in de A-junioren miste hij zelfs volledig door een ongeluk met de brommer. Met USV 2 werd hij kampioen in het seizoen 1991/1992. En eerder al in 1979/1980. Een week later zat hij als wissel op de bank toen USV 1 na een beslissingswedstrijd voor het eerst in het bestaan promoveerde naar de 3e klasse. Opnieuw geplaagd door blessures hing Hans in oktober 1994 zijn schoenen definitief aan de wilgen.
Hans rechts onder op de kampioensfoto van USV 2 uit 1980November 1989. Evert Klein en Koos Brinkman, toen bestuursleden van de Supportersvereniging, zagen in Hans een geschikte kandidaat voor de functie van secretaris. Hans zei ja tegen hun verzoek, toen nog niet wetend dat hij ruim 3 decennia op die post zou blijven. “Terwijl ik een groot voorstander ben van doorstroming en vernieuwing”, aldus het kersverse erelid tijdens zijn afscheid in 2022. Maar aan de andere kant: “wat is erop tegen om de al jarenlange succesvolle activiteiten van de Supportersvereniging in stand te houden en te koesteren?” Dat mag je gerust zeggen. In ruim 33 jaar groeide Hans uit tot het gezicht en belangrijke motor achter talloze projecten en activiteiten van de groeiende en bloeiende Supportersvereniging USV. Tijdens de jaarvergaderingen maakte hij keer op keer indruk met zijn uitgebreide en zeer gedetailleerde jaarverslagen. Die hij op boeiende wijze voorlas. Zó, Hans, dat was weer een heel verhaal. “Ach ja”, zei Hans dan lachend. “Anders zijn onze vergaderingen binnen een kwartier afgelopen. Zit iedereen nóg eerder aan de bar voor de gratis drankjes. De meesten hier hebben hun jaarcontributie van een tientje binnen een uur alweer terugverdiend.”
Uit de Zwolse Courant van zaterdag 8 mei 1999. De televisie van Hans Wink uit Nieuwleusen staat zo ongeveer de hele dag op pagina 702 van teletekst. Het weer. “Ik ben positief. Droog met windkracht 3, ik denk dat het doorgaat.” En dus kiezen vanavond 25 heteluchtballonnen met ongeveer 140 mensen erin het luchtruim. Een prachtig spektakel, georganiseerd door de Supportersvereniging USV. De supportersclub bestaat een kwart eeuw – ‘Weerman’ Hans kreeg gelijk en een spektakel werd het. Bezocht door duizenden toeschouwers. Een gedurfd initiatief alleen al door de volledige afhankelijkheid van de weergoden. Hans keek er met zijn medebestuursleden met grote trots op terug. Letterlijk en figuurlijk een hoogtepunt.
Hebben we het over het Combitoernooi, hebben we het ook al snel over de barbecue van de Supportersvereniging. Op deze dag uitgegroeid tot een vertrouwd baken op het terras van USV. Ontelbare worstjes en speklappen zijn er in al die jaren gebakken. Hans wist zich dankzij toenemende ervaring op te werken tot ‘chef lobbige jus’. Een suddermengsel dat zorgt voor een mals en sappig stukje vlees, wist de chef. Die aan het einde van een lange dag boven de bakplaten dezelfde glimmende uitstraling had als zijn jus. Hans beschouwde het Combitoernooi als een groot uithangbord voor heel USV. Niet stilzitten, evalueren, steeds verbeteren. Deelnemers en bezoekers een topdag bieden en het sociale aspect van dit unieke toernooi nooit uit het oog verliezen, was zijn overtuiging. En o ja, tijdens de barbecue zeker niet kijken op een worstje meer of minder. “Die valt wat klein uit of niet? Hier heb je er nog eentje.”
November 1997. Hans had voor het clubblad het duo K&K op bezoek. Met ook voor hem de vaste vraag: ‘Kun je je nog een mooi moment herinneren?’ Hans diep peinzen, waarop Janny vanaf de bank met een subtiele tip kwam: “het mag ook wel privé zijn hoor in plaats van iets bij USV.” Hans concludeerde vervolgens dat destijds het bericht van een tweeling op komst toch ook wel een heel mooi moment was. Goeie tip, Janny!
Hans kon als geen ander ‘sjeu’ toevoegen aan een samenzijn. Verhalenverteller. Over de uitstapjes naar Ajax, over viswedstrijden thuis op de steiger met collega’s, over de lagere school met meester Katerberg, over zijn werk op het ministerie en de cultuurverschillen tussen de vestigingen in Zwolle en Den Haag. En niet te vergeten over de avonturen tijdens het melkventen vanuit de zuivelwinkel aan het Oosteinde. “Wij waren zeg maar de voorloper van de Appie Heijn. En ook de uitvinders van de dubbelvla. Dat zat zo: broer Henk zou een stuurfoutje hebben gemaakt. Daardoor belandde het busje half in de sloot en zat van onder tot boven onder de vla. Pa Wink bleek duidelijk minder enthousiast over deze vlaflip. Stuk voor stuk amusante verhalen doorspekt met de nodige zelfspot en meestal ingeleid door: ‘Ik weet nog wel dat..’
Hans kende iedereen. Iedereen kende Hans. Vaste klant bij activiteiten en evenementen op de club en in het dorp. Maar met het verstrijken van de tijd, moest hij stukje bij beetje steeds meer inleveren. Heel Nieuwleusen bij de afterparty van de autorodeo, Hans thuis noodgedwongen op de bank. “Ergens ben ik blij dat de feestweek weer voorbij is”, verzuchtte Hans vorig jaar al over zijn gevoelens hierbij. “Daar wil je toch graag bij zijn, maar ja, het is niet anders.”
Hans heeft in tal van vrijwilligersfuncties heel veel betekend voor USV. In het bijzonder als jarenlang secretaris van de Supportersvereniging. Hans was trots op het eigen gezicht, het karakter en de uitstraling van zijn USV. Zijn persoonlijke bijdrage hieraan is onuitwisbaar en hij mag dan ook gezien worden als een cultuurdrager van de club. Woensdagavond kregen we het onvermijdelijke bericht van zijn overlijden. Wij hebben grootse bewondering voor de wijze waarop Hans samen met zijn naasten al die tijd met de niet te overwinnen ziekte is omgegaan. Vanaf het begin realistisch, tot het laatst betrokken en de lach nooit ver weg.
Hans Wink werd 66 jaar. Vertrouwd, bekend, alom geliefd. Man die overal graag bij was, niets wilde missen. USV wenst Janny, Lieke en Stefan, Jordy en Helinda, kleinkinderen Yare, Dex, Flore en Suus, verdere familie en vrienden alle mogelijke sterkte met dit enorme gemis.
(door Ben Schuurman)
USV kreeg voor alle leden en vrijwilligers een kaart van de familie.
Er is gelegenheid tot afscheid nemen en condoleren op woensdag 22 oktober van 19.00 tot 20.00 uur bij de familie thuis aan het Hulsterpad 23 in Nieuwleusen.
De afscheidsdienst wordt gehouden op donderdag 23 oktober om 13.00 uur bij USV, Kon. Julianalaan 71 in Nieuwleusen. Voor de dienst is er gelegenheid tot condoleren van 12.00 tot 12.45 uur. De crematie vindt in besloten kring plaats.