Vishandel Zunnebeld

Mijn eerste bezoek aan een sponsor van ons aller USV zit erop. In eerste instantie is het best een moeilijke keuze om te maken. Bij wie ga je het eerst langs? Al onze sponsoren zijn ons lief en je wilt niemand tekort doen. Wie zal er aftrappen? Om in voetbaltermen te spreken. Deze vraag hield ook meteen het antwoord in. De aftrap bij thuiswedstrijden van ons vlaggenschip wordt altijd voorafgegaan door een woord van welkom aan het publiek en het omroepen van welke spelers van beide teams aan de aftrap staan. En laat die omroeper nu ook sponsor zijn van onze club! Dit is een mooie gelegenheid om hem zelf de aftrap eens te laten verrichten. 

Om erachter te komen of Johny Zunnebeld voor een interview te paaien was ben ik naar zijn werkplek gegaan om een visje uit te gooien. Ik was daarvoor op de juiste plek. Johny en zijn vrouw Henriëtte runnen samen namelijk Vishandel Zunnebeld. De viskar staat o.a. elke donderdag op de parkeerplaats bij de Plusmarkt in Nieuwleusen. Johny reageerde enthousiast op het idee sponsoren wat uitgebreider aandacht te geven. Een afspraak was dan ook snel gemaakt. 

Ik kende Vishandel Zunnebeld eigenlijk alleen maar omdat ik een visliefhebber ben en regelmatig op donderdag hun kraam bezoek. Nu sta ik bij Johny en Henriëtte voor de deur. Gewapend met pen en blocnote bel ik aan. Ik voel toch enige spanning. Niet alleen omdat dit het eerste interview is maar ik heb ook twijfels of de afspraak wel goed gepland is. Op de televisie wordt Monaco tegen Manchester City uitgezonden en als alternatief zou er ook naar de verkiezingsuitslagen gekeken kunnen worden. Johny opent zelf de deur. Ik word hartelijk ontvangen. Zoonlief had ik al zien wegfietsen en hun dochter staat op het punt van vertrek om een vergadering van de Oranjevereniging te bezoeken. Het is mij meteen duidelijk dat het gezin Zunnebeld zich actief opstelt binnen de Nieuwleusense gemeenschap.   

Wij zetten ons aan tafel. Terwijl Henriëtte voor koffie gaat zorgen, praten Johny en ik al gauw over vis. Johny is een bevlogen man die vol enthousiasme over zijn werk praat. Als je hem zo hoort praten zou je denken dat hij zijn hele leven in de “vis” zou hebben gezeten. Maar dat is niet waar. Pas in 2014 zijn ze de vishandel ingedoken. In 2013 is Johny een jaar lang een keer per week naar Rijswijk gegaan om zich de benodigde kennis eigen te maken. “Wij hebben een soort memorie spel gemaakt met meer dan honderd afbeeldingen van vissen erop. Telkens deden we dat spel dan. Zelfs in onze vakantie!” lacht Henriëtte die de koffie heeft geserveerd met iets lekkers erbij. Henriëtte schuift ook aan en praat met net zoveel enthousiasme over die tijd als haar echtgenoot. “Hoe kom je zo in de vis terecht?” vraag ik mij verbaasd af. Johny’s gezicht begint te stralen. Hij heeft altijd al iets met vis gehad. Hij vist zelf graag. Het liefst op zalm. Regelmatig gaat hij met een vriend richting Denemarken om te vissen. Zelf zalm roken is een hobby. Johny weet veel van barbecueën met vis. “En toen deed zich de mogelijkheid voor dat ik een viskraam kon overnemen.” 

“Wij hebben 16 jaar een sportschool in Staphorst gehad.” Laat Henriëtte weten. Met veel plezier wordt er aan die tijd terug gedacht. “Een fantastische tijd gehad daar… maar toen ik dat aanbod kreeg om die viskraam over te nemen, ging dat ontzettend kriebelen.” Tussen kriebelen en de stap zetten zit een wereld van verschil. Henriëtte is het daar helemaal mee eens. “Wij zijn mensen die ons hart volgen.” Johny werkte eerst 18 jaar bij de NS. Ook daar kan hij enthousiast over praten. Het omroepen heeft hij in de trein geleerd. Daarna deed zich de mogelijkheid voor om samen met Henriëtte een sportschool te beginnen. De omgeving verklaarde hun voor gek. “Maar wij volgden ons hart en hebben geen moment spijt gehad. Wanneer je met passie werkt is werken eigenlijk helemaal geen werken. Je voelt je zo verbonden en één met je werk dat het vanzelf gaat. Je doet wat je wilt en dan is hard en lang werken geen punt.”  

Enthousiast praten ze over de sportschool en hun vishandel. Enthousiasme, eerlijkheid, en gevoel voor mensen staan hoog in hun vaandel. “Wanneer ik kibbeling bij hun koop valt het mij op dat elke bestelling apart behandeld wordt. Er wordt geen grote partij in een keer gebakken.” laat ik hun mijn brede en landelijke ervaring weten. “Kwaliteit vinden wij belangrijk. Dat begint bij de inkoop van de vis maar ook de zorg voor de klant.” Henriëtte is het daar helemaal mee eens. “De klant heeft recht op vers gebakken vis van goede kwaliteit en een persoonlijke behandeling.”                                                                                                  

Leuk is het om te horen dat Johny en Henriëtte in 2013 andere viskramen observeerden. Waarom trekt die veel klanten en die niet? Hoe presenteren ze zich? Wat voor een soort klant trekken ze aan? Het leukste vonden ze wanneer er op een markt verschillende kramen bij elkaar in de buurt stonden. “In die periode hebben we veel geleerd.” 

“Maak je leuke dingen mee aan de kraam?” Henriëtte en Johny knikken bevestigend. Het contact met mensen is altijd mooi. Elk mens is anders. “Hoewel?” lacht Johny. “Bijna iedereen heeft het altijd over het weer. Te nat, te koud, te warm. Noem maar op of het wordt wel besproken.” Laatst was er een mevrouw die elektronisch wilde betalen. Wanneer je niet contactloos wilt betalen moet je dat aangeven. Deze mevrouw wist dat niet of was het vergeten maar toen ze met haar pas in de buurt van de pinautomaat kwam werd de transactie meteen uitgevoerd. Het kostte moeite om de vrouw er van te overtuigen dat ze al betaald had. “Wanneer mensen graag twee keer willen betalen, heb ik daar geen moeite mee maar in dit geval….ik kon het haar maar niet duidelijk maken!”  

“Hoe zijn jullie er toegekomen om sponsor te worden?” Algauw blijkt dat sponsoren hun niet helemaal vreemd is. In hun sportschooltijd sponsorden ze de plaatselijke voetbalvereniging al. Toen hun zoon besloot om bij USV te gaan voetballen was de stap nog maar klein om een bord langs het veld te zetten. “In die periode werd er ook nog een omroeper gezocht voor de thuiswedstrijden. Met mijn treinervaring vond ik dat ook wel leuk om te gaan doen!”  

“Welke sporten beoefenen jullie of hebben jullie beoefend?” Deze vraag is deels een inkoppertje. Beiden zijn ze nog steeds regelmatige sportschool bezoekers. Johny heeft tot en met de A1 van Berkum gevoetbald. “Maar ja, uitgaan kost geld dus koos ik er toen voor om op zaterdag te gaan werken.” Daarnaast is Johny een gepassioneerd hardloper. Zijn sportieve hoogtepunt is de marathon van Zwolle geweest. Nu zo’n vier à vijf jaar geleden. Negen maanden lang in training geweest. Drie maal per week hardlopen en aangepast voedsel. “Zelfs tijdens de vakantie aan het Gardameer werd het trainingsritme niet onderbroken. Het enige verschil was dat ik in verband met de warmte al om half vijf ging lopen.” Johny liep de ruim 42 kilometer in vier en een half uur. 

Hebben jullie nog grootse plannen voor de toekomst. “Je weet nooit natuurlijk maar ik wil nog zo’n tien jaar doorgaan met mijn viskraam. Misschien daar omheen rookcursusjes of barbecue cursussen organiseren. Bij de kraam of ergens anders? Ik weet het niet. Lijkt mij wel leuk maar het zijn van die weersgevoelige activiteiten. We zien wel!”  

Na mijn drankje op gedronken te hebben verlaat ik tevreden hun huis. Ik heb amper een vraag hoeven te stellen. Het gesprek liep vanzelf. Hun liefde voor mensen deed ook zijn werk tijdens het interview. “Werken verdwijnt waar passie verschijnt!” Een mooie levenshouding.  

Interview: Werner van der Veen.