Interview met John en Margriet Groen ( ook gepubliceerd in de zomereditie van de USV-er)
Ik speel al een tijdje met de gedachten om Groen Caravans te benaderen of ze belangstelling hebben voor een interview. Hun pand aan de Oosterhulst, net buiten ons dorp, springt in het oog wanneer je naar Dedemsvaart rijdt of er vandaan komt. Ik kan me zo voorstellen dat menig kampeerliefhebber met plezier een bezoek brengt aan dit mekka voor nieuwe en tweedehands caravans. Voor elk wat wils. Mijn belangstelling is echter tweeledig. Naast het maken van een afspraak voor een interview wil ik ook Stefan de zoon van John en Margriet Groen een hart onder de riem steken. De familie Groen zijn fervente volleyballiefhebbers. Afgelopen week is Stefan tijdens het beoefenen van zijn sport ongelukkig op zijn hand terechtgekomen en heeft hij een gecompliceerde breuk opgelopen. Gisteren is hij geopereerd. Genoeg reden om hem ook even te bezoeken. De afspraak met John en Margriet voor een interview was zo gemaakt. Iets langer duurde het voordat ik Stefan kon ontmoeten. Stefan lag nog op bed. Gezien het tijdstip van mijn niet aangekondigde bezoek niet zo vreemd natuurlijk. Ik wilde het aardigheidje al aan vader en moeder overhandigen maar dat was niet nodig. “Hij is al wel wakker!” wist Margriet te melden. “Ik ga hem wel even zeggen dat je er voor hem bent.”
John en ik beginnen direct een geamuseerd gesprek. Over hoe groot de vriendenkring van onze zonen is en dat de volleybalvereniging Flash en USV als voetbalvereniging daardoor ook nog meer met elkaar verbonden zijn. Over en weer worden wedstrijden bezocht en natuurlijk wordt de kantine niet overgeslagen. Stefan heeft een paar jaar op wat hoger niveau in Slagharen gespeeld maar keert in het nieuwe seizoen terug bij Flash. Van het ene kwam het andere. Ik weet niet meer precies waarom het ter sprake kwam maar John vertelde mij dat hij al op zeer jonge leeftijd auto reed. Als tiener reed hij regelmatig met auto’s de Smitslaan op en neer. “Achteraf besef ik pas wat voor een risico mijn vader nam. Volgens mij heeft hij daar nooit bij stilgestaan. Hij vertrouwde het mij gewoon toe. We hebben er ook nooit problemen mee gehad. Geen ongevallen en ook geen politiegedoe. Ik weet wel dat de dag dat ik mijn rijbewijs had opgehaald en ik achter het stuur van mijn eerste auto stapte ik prompt werd aangehouden op de Backxlaan door de politie. Natuurlijk mijn rijbewijs niet bij me.” John lachte: “Ophalen!’ zei de agent en ik naar huis toe om even later mijn rijbewijs te tonen.” John haalde zijn schouders op. “Tot de dag van vandaag weet ik niet of ze wisten dat ik regelmatig zonder rijbewijs reed of dat het puur toeval was dat ik tijdens mijn eerste legale rit wel werd aangehouden?”Margriet kwam binnen en nodigde mij uit om naar Stefan te gaan. Na Stefan bezocht te hebben reed ik naar huis met het goede gevoel dat ik mij tijdens het komende interview niet hoef te vervelen. Een gevoel dat bewaarheid is geworden. “Want wat een groot complex!” uit ik mijn verbazing. John knikt. “Vaak hoor ik van mensen, zelfs uit Nieuwleusen, dat ze zich verbazen over de grootte van het geheel.” Naast een ruime binnenplaats waar tientallen tweedehands caravans staan beschikt het bedrijf over drie ruime gebouwen/hallen. De showroom, winkel en werkplaats en twee ruime stallingen waar klanten hun caravan laten overwinteren. Vol trots laat John mij zijn bedrijf zien. Ik ben geen kampeerliefhebber en had mijn persoonlijke bezwaren tegen John geuit. Mijn lengte werkt wat dat betreft niet mee. Het gekruip op de grond of constant moeten uitkijken of ik mijn hoofd niet stoot doen mijn voorkeur uitgaan naar een appartement of iets dergelijks. John begrijpt dat wel. Ik ben nu eenmaal aan de lange kant. Toch hoeft dat volgens John tegenwoordig geen bezwaar meer te zijn. “Kom maar eens mee naar de showroom! Dan zal ik je een caravan laten zien waarin jij rechtop kunt staan.” En inderdaad. Menig mooie en luxe caravan gezien en ook caravans waarin ik niet steeds hoef te bukken.“ De caravan handel is eigenlijk nog een jonge business die in vijftig jaar tijd een enorme opgang heeft meegemaakt. De moderne caravans kun je niet meer vergelijken met vroeger. Luxe en comfort zijn tegenwoordig belangrijker geworden.” We lopen over het terrein waar de tweedehands caravans staan en John trekt een deur open van een relatief klein en oud caravannetje. Niet te vergelijken met die caravans die ik net heb bewonderd in de showroom. Ook de bekleding is niet mijn smaak. “Probeer die maar eens te verkopen!” houd ik John voor. “Hoeft maar één liefhebber te zijn”, pareert John mijn twijfel. Dat is natuurlijk ook zo. Smaken verschillen en ook dat wat mensen beogen te doen met zo’n caravan verschilt. Groen Caravans is dealer voor drie grote spelers op de caravan markt: LMC, Caravelair en Sprite. “Eigenlijk wordt de markt gedomineerd door een stuk of vijf grote merken. Deze merken vertegenwoordigen ook veel kleinere merken.” John is heel tevreden met zijn merken die hij vertegenwoordigt. Trots laat hij mij weten binnenkort al dertig jaar LMC te vertegenwoordigen. “Wanneer je goed met elkaar om kunt gaan heb ik geen behoefte om van merk te wisselen.” Bij Groen Caravans kun je naast de koop ook caravans huren. Om een globale indruk te krijgen kunnen belangstellenden de site www.groen-caravans.nl bezoeken. “Maar belangstellenden zijn natuurlijk ook altijd welkom aan de zaak!” laat John weten.
We zijn weer in de ontvangstruimte teruggekeerd. Margriet is er ook bij komen zitten. “Hoe zijn jullie zo de caravan business ingerold?” wil ik nu weleens weten. “Dat is een lang verhaal, wil je dat echt allemaal weten?” Manmoedig knik ik van ja. “Laat maar horen!” John gaat er goed voor zitten: “Mijn vader is in 1961 begonnen met een rijschool aan de Backxlaan 52 hoek Molenpad. Daarnaast hadden we thuis een benzinepomp en begon mijn vader met het repareren en handelen in auto’s. Het bedrijf groeide en we verkasten meer richting Zuid maar wel weer aan de Backxlaan. Tegenover de Smitslaan. Ten Kate had later een zaak tegenover ons. Op een gegeven moment had mijn vader drie caravans gekocht. Deze verhuurde hij en verkocht ze daarna weer. Dat bleek toen een succesvolle formule te zijn. Mede door de benzinecrisis en de milieubepalingen verloor mijn vader de interesse in de auto’s en ging zich steeds meer toeleggen op caravans. Dat was best een stap. Zakelijk gezien noodzakelijk maar in het begin misten we best het handelen in en sleutelen aan auto’s. In 1988 zijn we verhuisd naar het Plankenloodsje (gemeente Zwolle). Dit gebied is tegenwoordig bekend als de Hessenpoort. Nu een industriegebied, toen nog niet. Maar na twee jaar moesten we op zoek naar een nieuwe locatie. Mijn vader had al een deel van de locatie aan de Oosterhulst 19 gekocht. Dat was en heeft wel een industriebestemming. Dus de keus was snel gemaakt. Veel oudere Nieuwleusenaren kennen deze locatie vast nog wel als Molen ‘De Vlijt’ van de gebroeders Muller. Op deze locatie hebben we ons geheel toegelegd op caravans. Eerst hadden we ook nog stacaravans. Was ook leuk. Ging ik samen met mijn vader de verkochte caravans aansluiten op afvoersystemen etc. Nu richten we ons alleen nog op toercaravans. De vraag naar caravans en de markt zijn de laatste jaren sterk veranderd. Toen we hier begonnen runden Margriet en ik de zaak samen met mijn vader en konden we in de winter makkelijk vrij nemen. Als er maar iemand was voor het geval er toch klandizie zou komen. Nu is dat niet meer voor te stellen. De verkoop van caravans vindt voor een groot deel plaats in de wintermaanden. Nu werken hier Margriet en ik en daarnaast nog vier man personeel het hele jaar door.”
“Waar komt die verschuiving door?” De tijden zijn veranderd blijkt uit de reactie van John. “Fabrikanten produceren op bestelling en je moet er op tijd bij zijn anders heb je lange levertijden. Ik koop altijd een voorraadje in maar in de winter wordt daar al een groot deel van verkocht. Een redelijk groot deel van de klanten zijn 55-plussers die de caravan al vroeg in het jaar gebruiken. Vaak begint het al rond Pasen. En dan moeten de caravans er klaar voor zijn. En natuurlijk geldt dat ook voor een nieuwe. De mensen willen er direct van kunnen genieten.” Mij schiet te binnen dat ik weleens ergens gelezen heb dat er ’s winters ook steeds meer met de caravan de wintersportgebieden bezocht wordt. John knikt. “Klopt, er zijn wat mensen die dat doen maar het geeft ook de nodige problemen. Neem het bevriezen van afvoeren etc. Dat weerhoudt veel mensen ervan om met caravan de sneeuw op te zoeken en dan hebben we het helemaal nog niet over de reis ernaartoe gehad. Door weer en wind en gladde wegen.” Wanneer je bovenstaande leest krijg je misschien de indruk dat John volledig de scepter zwaait bij Groen Caravans. Dat is echter een vertekend beeld. John heeft passie voor alles wat met caravans te maken heeft maar beslist niet voor de administratieve zaken. Gelukkig heeft Margriet daar wel plezier in. Als ex-apothekersassistente weet ze wat het is om nauwkeurig te werken. Zo vervult ze nu ook al ruim twintig jaar punctueel alle administratieve werkzaamheden. Een fulltime job. Wanneer ik naar de uren vraag kijken Margriet en John me verbaasd aan. “Fulltime betekent 40 uur per week”, herinner ik ze. Beiden moeten ze lachen. “Bij ons niet hoor. We werken 5 ½ dag per week,” merkt Margriet op. “Ik weet niet precies hoeveel uur ik daarvan echt met het werk bezig ben. Ik bereken dat niet maar kom wel aan ruim 40 uur.” “En ik kom wel aan het dubbele!” vult John aan. “Privé en het bedrijf zijn ook niet echt gescheiden. Het bedrijf is als het ware ons leven. We hebben een paar jaar niet bij het bedrijf gewoond” merkt Margriet op. “Was heel anders dan nu. De afstand van het werk was zowel letterlijk als figuurlijk aanwezig.” John bevestigt het. “Wanneer ik nu in de tuin werk word ik aangesproken over het werk. Niet erg hoor maar dat maakt het wel anders.” Margriet en John hebben geen moeite met de lange werkweken. “Het is leuk werk. De mensen zijn vaak goedgemutst als ze hier komen”, merkt Margriet op. “Behalve wanneer het slecht weer is”, vult John aan. “Dan zit men meer binnen en vallen zaken op waaraan men voorbij gaat met mooi weer. Dat kun je echt merken aan de verzoeken om kleine reparaties. Logisch natuurlijk dat bepaalde zaken dan eerder storen.”
Zoals al gezegd is Stefan (22) hun zoon. Hij studeert commerciële economie en hoopt binnenkort af te studeren. Stefan heeft een oudere zus. Eline is 24 jaar en woont samen in Balkbrug met haar vriend. John is een echte Nieuwleusenaar. Margriet een ‘Sluzer’. Haar wieg stond in Zwartsluis. “Wordt de zaak later door één of beide kinderen overgenomen?” De schouders worden opgehaald. “Tot nu toe zijn ze met hun eigen dingen bezig.” Uit de reactie maak ik op dat John en Margriet het belangrijker vinden dat hun kinderen hun eigen weg gaan. Mocht blijken dat de belangstelling groeit, dan is de mogelijkheid van overname bespreekbaar.
Groen Caravans sponsort USV met een bord. Ondanks de uitnodigingen hebben ze nog geen gebruik kunnen maken van de sponsorbijeenkomsten. Met name de sponsoravond heeft best hun aandacht. “Maar je moet maar net kunnen. De laatste sponsoravond was ik graag naar toegegaan maar doordat het aanvangstijdstip vervroegd was in verband met een voetbalwedstrijd van Ajax in de Champions League konden wij niet. Overdag kunnen wij nooit en ’s avonds is afhankelijk van eventuele andere afspraken. Maar we vinden het initiatief erg leuk en hopen in de toekomst ons gezicht wel te laten zien.” Groen Caravans sponsort de paardensport, korfbal, tennis, de voetbal en natuurlijk de volleybal. Volleybal is dé sport voor het gezin Groen. Zowel Margriet als John zijn nog actief bij de sport betrokken. De Vechtdal - competitie en de recreantencompetitie op vrijdagavond kunnen op hun aanwezigheid rekenen. John is ook gek op de Formule 1 en motorsport. Jaren is hij met Stefan naar de superbikes in Assen geweest. “Prachtige ervaring om daar met je zoon te zijn. Ik verbaasde mij erover dat Stefan mij toen hij nog zo’n jochie was precies kon zeggen wie er voorbij kwamen. Vond ik heel knap en bijzonder!” John heeft niet veel met voetbal. Margriet wel. Ze kijkt meestal samen met haar zoon naar belangrijke wedstrijden op tv. Het hele gezin volgt ook wielrennen en schaatsen. Margriet kan van zowat alle sporten genieten. Vooral tijdens evenementen als de Olympische spelen kijkt ze naar zowat alle sporten.
Het bezoek aan Groen Caravans heeft ervoor gezorgd dat ik zin heb gekregen om met vakantie te gaan. Ik begrijp heel goed dat John en Margriet vaak goed gehumeurde mensen in hun zaak ontvangen. Wie houdt er niet van vakanties? Hun toegankelijkheid en gastvrijheid daaraan toegevoegd maakt een bezoek aan Groen Caravans tot een aantrekkelijke bezigheid. Een beetje voorpret. John en Margriet bedankt voor jullie gastvrijheid.(door Werner van der Veen)